De zoektocht naar avontuur

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een verslag geplaatst heb maar dat heeft een goede reden, ik ben op vakantie geweest. Mijn vakantie duurde in totaal zo’n acht dagen en ik zou niet weten hoe ik hem samen kan vatten in één reisverslag. Ik ga het toch maar proberen maar schrik niet als je na vijf minuten in slaap valt door mijn oeverloze gezwets. Ik had de intentie om het per dag te doen maar ik ben tot de conclusie gekomen dat het niet gaat werken. Ik heb een hekel aan ‘toen en toen’ verhalen en ik maak er liever een zooitje ongeregeld van. Orde is namelijk niet zo mijn ding.
Het eerste deel van mijn reis bestaat uit The Garden Route, oftewel de tuinenroute. Het komt er op neer dat je langs de oostkust van Zuid-Afrika allerlei highlights bezoekt, waaronder veel dierenparken. Het bijzondere aan de parken hier is dat je ook echt contact hebt met de dieren. Zo heb ik bijvoorbeeld de tijger Chevar van tien maanden mogen aaien. Ik was op slag verliefd. Andere parken zijn Monkeyland en Birds of Eden, in beide parken lopen en vliegen de dieren gewoon rond. Hier zitten natuurlijk ook weer nadelen aan verbonden, vogelschijt en apen die je eten stelen zijn er alledaagse koek. Gelukkig zat mijn karma me de eerste dagen mee (op de laatste ochtend van de vlucht na, maar dit is te beschamend om te vertellen alhoewel ik het er wie weet nog wel eens uitflap met een flinke neut op)!:) Wanneer je zo’n nauw contact hebt met de dieren kom je er eigenlijk achter dat het net huisdieren zijn. Tijger Chevar wilde de hele tijd spelen, de cheetah’s liepen te spinnen van genot tijdens het aaien en olifant Sam van 35 luistert precies naar wat zijn baasjes hem vertellen. Sam is de olifant waar ik op heb mogen rijden. Het beest is enorm en verstaat Engels en een taal die in Zimbabwe gesproken wordt. Ook weer een nieuwe liefde maar helaas wat jaartjes te oud, alhoewel een tien maanden oude baby daten ook niet zo’n heel strak plan is. The Garden Route was een van de mooiste ervaringen in m’n leven. Het is allemaal zo mooi en dit is het moment waarop je beseft dat dit precies is waar verre reizen omgaan. Je valt van de ene verbazing in de andere en je reis bestaat uit een aaneenschakeling van momenten die je nooit gedacht had ooit te zullen beleven. Zelfs de ritjes in de auto zijn een belangrijk onderdeel van de vakantie. We hebben door eindeloze vlaktes gereden waar geen kip te zien was, wel bavianen trouwens:). Je realiseert je dan hoe groot de wereld eigenlijk is en hoe klein jij bent, en natuurlijk hoe bewoond Nederland is. Het smaakt allemaal naar meer!
Maar niet alles in Zuid-Afrika is adembenemend mooi en leuk. Jullie hebben waarschijnlijk allemaal wel mijn facebookstatus over Johannesburg gelezen en zijn je de pleuris geschrokken. Toen we op woensdagavond arriveerden in Johannesburg was het al donker. De straten lagen vol vuilnis en het was een drukte van jewelste. We waren op zoek naar een restaurant maar alles zat al dicht (om half acht ’s avonds!). De sfeer die er hing was niet best, overal was politie (er was zelfs een deel van de weg afgezet) en ja we zagen waarschijnlijk hoe iemand neergeschoten werd. Johannesburg is lang niet zo mooi als Kaapstad, het heeft geen Tafelberg, geen strand en is lang niet zo veilig. Toch ben ik blij dat ik er geweest ben, het is toch een typisch Afrikaanse stad met veel bijzondere plekken zoals bijvoorbeeld Soweto, de township waar Nelson Mandela vandaan komt. Soweto is nog wel het mooiste dat ik van Johannesburg heb gezien, de mensen zijn vriendelijk en het is er hartstikke veilig!
Het laatste hoogtepunt van de reis was Kruger National Park, het grootste wildpark van Afrika als ik me niet vergis. Twee hele dagen hebben we er gespendeerd en ik heb NIET de big five gezien. Luipaarden zijn echt krengen, ze gunnen me verdeurie niks. Verder heb ik praktisch alle wilde dieren gezien, soms van een afstandje, soms op armwijdte. Onze auto is zelfs aangevallen door een stelletje Afrikaanse vogels. De safari’s hebben een beetje het ‘Waar is Wally’ idee, je bent uren achter elkaar op zoek naar wilde dieren tussen de bosjes. En dan heb ik het niet over Empala’s, een soort antilopes die ook wel ‘fastfood’ worden genoemd en waar er tig van rondlopen, maar over olifanten, leeuwen, giraffes, neushoorns, nijlpaarden en natuurlijk dat verdomde luipaard. Waar ik in Nederland zwaar onder indruk zou zijn geweest van een overstekend hertje deed een kudde olifanten me op dag twee van de Krugersafari niks meer. Ik kan nog wel eeuwig doorgaan over deze week maar ik ben doodmoe en heb nog zo’n 1500 foto’s uit te zoeken. De conclusie is dus eigenlijk dat ik op deze vakantie voelde dat ik leef, van de bovenste plukjes haar met uitgroei tot in de topjes van m’n minitenen. In m’n hoofd ben ik al weer tientallen andere reizen aan het plannen, volgens mij heb ik mijn nieuwe verslaving gevonden!

p.s. Ik wil toch een klein deel van dit verslag besteden aan mijn kindje dat gewond is geraakt in Johannesburg. Bovenop de rode dubbeldekkerbus heeft mijn camera het begeven. Ik heb hier helaas een paar tranen om moeten laten en ga zo snel mogelijk naar een fotografiezaak om te kijken wat er aan de hand is. Het enige lichtpuntje is dat het waarschijnlijk de lens is en niet de body. Karma pakte me de laatste dag toch nog even keihard terug.