Chaos all over the place

Niet alleen een heel nieuw sociaal leven opbouwen is moeilijker dan ik had gedacht, ook het wennen aan het dagelijkse leventje in Zuid-Afrika is niet niks. Chaos is de norm hier, en niet zo'n beetje ook. Waar alles in Nederland goed georganiseerd is en vast hangt aan regels is het hier één zooitje ongeregeld. Zowel in het verkeer als bij veel bedrijven. Verwacht niet dat alles in één keer lukt, dan kom je namelijk nog voor grote verrassingen te staan. Op de universiteit gaat het tot nu toe redelijk, afgezien van het feit dat er overal waar dingen geregeld moeten worden immens lange rijen staan, de ruimtes waar je colleges hebt nooit dezelfde zijn als op je rooster staan en sommige lessen spontaan uitvallen. Als goed georganiseerde Nederlander is dit toch wel even wennen. Of, laat ik het even anders formuleren, als Nederlander waarvan in je eigen land van je verwacht wordt dat je goed georganiseerd bent terwijl je dat eigenlijk allesbehalve bent ben je lichtelijk verbaasd over de situatie. Mijn brein wil de chaos nog niet helemaal toestaan, nog te veel kaaskop en te weinig Afrikaan. Langzamerhand begin ik echter aan het idee te wennen dat niemand het je hier echt kwalijk neemt dat niet alles perfect geregeld is en dan valt er langzaam een enorme last van je schouders. Ik denk dat jullie allemaal wel die druk kennen om om tijd te komen en je hele leven tot in de puntjes te plannen. Hier is die drang naar perfectie niet zo sterk aanwezig. Je hoeft niet altijd op tijd te komen of er piekfijn verzorgd uit te zien met het perfecte barbiefiguur. Je wordt hier ook niet doodgegooid met light producten en afslankpillen. De norm is hier: hoe groter de kont, hoe beter. Helaas kan ik dan weer niet aan dat beeld voldoen maar ik ben hard op weg met al dat lekkers hier:). De mensen lijken eerder tevreden te zijn met wat ze hebben. Ze lijken gelukkiger dan een groot deel van de stresskippen in Nederland, ondanks dat ze geen geweldige baan en fancy spullen hebben. Het lijkt wel of geluk hier niet wordt uitgedrukt in materiële waarde maar in wat anders. Wat dat andere precies is weet ik nog niet maar het komt volgens mij aardig in de buurt van goed eten en genieten. Natuurlijk is er ook een nadeel aan dat leven waarin je niet streeft naar perfectie en met minder genoegen neemt. De drang naar perfectie zorgt er namelijk ook voor dat je veel bereikt in je leven. Voor de vrouwen in Zuid-Afrika draagt een kind bij aan hun geluk. Zelfs veel vrouwen op de universiteit willen niets liever dan een kind hebben terwijl je zou verwachten dat juist deze vrouwen eerst voor hun eigen carrière kiezen. Er lopen dus ook verdacht veel koters rond op de campus, niet iets dat je veel ziet in de UBB. Het algemene beeld van een gelukkig mens hier is iemand met een kind. En dat blijf ik heel vreemd vinden. Ik zou deze vrouwen zo graag willen vertellen dat ze eerst voor zichzelf moeten kiezen, moeten reizen, ambities waar moeten maken. Maar dan realiseer je je dat dit makkelijk praten is voor een West-Europese wiens toekomstplannen tien keer makkelijker te bereiken zijn dan die van een donkere Zuid-Afrikaanse vrouw. Waarschijnlijk ontbreken de westerse ambities omdat de mensen hier weten dat dit voor hun niet haalbaar is. Misschien moet ik de hele situatie ook niet zo zwart-wit zien en mijn feministische ideeën overal op proberen te passen, misschien willen de vrouwen hier wel net zo graag een toekomst als ik maar hoort een kind daar gewoon bij. Wie weet hebben ze wel gelijk en verrijkt een kind je leven, wie ben ik dus om hier wat over te zeggen. Het enige dat ik met zekerheid kan zeggen is dat een donkere Zuid-Afrikaanse vrouw met dezelfde ambities als ik het hier veel zwaarder heeft. Mijn enige hoop is dus dat de situatie hier zal veranderen, zodat alle vrouwen hun dromen kunnen vervullen, met kind of zonder kind. Want iedereen heeft recht op een toekomst waar je zelf voor hebt gekozen.