It is time to go home

Hier zit ik dan. Zes maanden en twee dagen verder. 12 januari 2014 en het is tijd om naar huis te gaan. Op het moment voel ik me vrij leeg vanbinnen. Het afgelopen jaar heeft zoveel met me gedaan. Ik heb gehuild, gelachen, alle uitersten meegemaakt. Van een klein bang en eenzaam meisje naar een klein meisje dat zich groot voelt en de hele wereld aankan. Ondanks dat voel ik me verdrietig en ben ik toch een beetje bang voor wat er komen gaat in Nederland. Wat nou als alles opeens zo saai is? Wat als alle uitdagingen en het avontuur weg zijn? Ik heb zo lang naar mijn tijd in Zuid-Afrika toegeleefd dat ik het nou gewoon even niet meer weet. Maar dan bedenk ik me weer dat ik die avonturen en die uitdagingen zelf creëer, daar ben ik heel goed in. Ik heb de afgelopen tijd zo veel grenzen opgezocht en ik weet dat ik nu dingen aandurf waarvan ik nooit had gedacht ze te durven. Ik ben vaak genoeg in het diepe gesprongen hier en daarmee heb ik veel zelfvertrouwen mee gewonnen en lef door gekregen. En niet alleen dat ga ik missen. Ik ga de mooie vriendschappen missen die ik hier helemaal zelf heb opgebouwd. Ik ga de mensen en alle kleuren die je hier tegenkomt missen en ik ga de prachtige natuur missen waar ik de mooiste foto’s van heb kunnen nemen. Het heeft het nodige in mij losgemaakt want reizen staat nu boven aan mijn to do list voor de komende tijd. Mijn wereld is een stuk groter geworden en heeft me beter doen nadenken over hoe en waarom het nou allemaal zo in elkaar zit. Ik ben benieuwd of die nieuwe visie ook in Nederland zo zal zijn, of ik dingen anders aanpak. Een half jaar geleden wilde ik eigenlijk niet eens meer gaan en bijna de hele periode dat ik hier was heb ik het gevoel gehad dat ik graag naar huis wilde. Nu ik erop terugkijk begrijp ik mezelf niet en wil ik het liefste hier blijven. Ik kan wel zeggen dat het aan mij ligt en dat ik gewoon hartstikke wispelturig ben maar ik denk ook dat het komt door wat mensen je opleggen. Een half jaar buitenland is de beste tijd van je leven en je krijgt hierdoor de indruk dat het alleen maar mooi en perfect is. Waarschijnlijk was het daarom nooit goed genoeg, want het was niet een half jaar alleen maar leuk. Ik weet nu dat het niet alleen daarom gaat, dat je niet zes maanden lang onbeperkt plezier hebt. Zoiets is niet realistisch. Het leven bestaat uit pieken en dalen en het afgelopen jaar heeft de hoogste pieken gekend maar ook de diepste dalen. Ik weet nu dat als ik heel erg verdrietig ben en me heel alleen voel dat ik dit zelf om kan zetten naar iets moois. Dat er na regen zonneschijn komt. Ik kan zeggen dat het afgelopen half jaar de beste tijd van mijn leven geweest is omdat ik al mijn pieken en dalen overleefd heb en er met een trotse glimlach op terug kan kijken. Ik ben sterk geweest en heb mijn angsten overwonnen. Ik ben MENS geweest.